Hoe nu verder?
Het is de week van de vruchtbaarheid.
De slogan luidt: ‘ Ook ik ben 1 van de 6’.
Dit komt wel even binnen bij me…..ik word er verdrietig van, het is zo confronterend en onzeker allemaal. Er spoken van allerlei vragen door ons hoofd. Eerst zullen we onze wachttijd
moeten overbruggen, pas dan komt er meer duidelijkheid. Hoe lang die wachttijd is?..
Hoe verder na dit nieuws….?
Gelukkig valt het mee en kunnen we eind november al terecht voor een 1e gesprek! Ik vind het reuze spannend! En ik ben zo blij dat we geen máánden hoeven te wachten!
Ondertussen vragen we onszelf af : zou dit, of zou dat helpen….Wat kunnen we er zelf nog aan doen?
Het zijn dingen die ons bezig blijven houden. Het voelt zo raar om zóiets persoonlijks als zwanger worden uit
handen te geven. Tegelijk is het super fijn dat alle technieken zo ver gevorderd zijn dat dit kàn. Ik besef
dat we daar echt geluk mee hebben.
Hoe ga ik dit doen?
Ik lees op de website van Freya, dé
vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen, dat zwanger worden niet vanzelfsprekend is. 1 op de 6 stellen heeft er mee te maken. Dat zijn er best veel. Maar toch klinkt het nog steeds
ver bij me vandaan.
Ik voel me soms nog wat verdoofd, alsof het niet over mij gaat.
Het gaat een ingrijpende periode worden denk ik. Een periode waarin we belangrijke, lastige keuzes zullen moeten maken en misschien wel moeten bijstellen. Een periode waarin onze aandacht
verdeeld zal moeten worden tussen èn elkaar, èn verhuizen (dat gaan we ook nog ‘even’ doen eind van het jaar)
èn zwanger worden.
Hoe ik dit ga doen? Ik heb nog geen idee. Ik denk door het in stukjes te knippen en per periode te kijken hoe en wat. En vooral door te blijven praten samen, dicht bij elkaar te blijven en open
te zijn.
En dan alle ervaringsverhalen die op internet staan, ga ik deze lezen of laat ik het op me af komen? ik weet het nog niet……
Doorbreek de stilte
Wel weet ik dat ik het een super goed initiatief vindt dat de week van de vruchtbaarheid bestaat en we zo meer aandacht
kunnen schenken aan dit onderwerp. Voor sommige mensen is het lastig om hierover te praten en het met anderen te delen. Op deze manier wordt de drempel wat lager gemaakt en wordt het hopelijk
makkelijker om te durven vertellen wanneer dit bij je speelt.
Doorbreek de stilte rondom dit onderwerp schrijft deze Stichting. Daar werk ik graag aan mee.
Ik heb mijn vorige blog ‘het moment waarop je te horen krijgt dat ‘natuurlijk’ zwanger worden niet zo natuurlijk is’ geschreven om aan jullie te kunnen laten zien wat dit nieuws met
mij doet en hoe ik er mee om ga. Openheid en transparantie is wat mij verder brengt en helpt merk ik.
Steun die ik vanuit mijn omgeving krijg van alle lieve mensen is zó fijn! Dat geeft ons kracht.
Ik blijf opschrijven wat ik tegen kom en wat mijn ervaringen zijn en deel dit met jullie.
Wanneer je vragen hebt, stel ze gerust aan me, ik sta er zeker voor open.
Liefs Anna
Reactie schrijven