Het moment dat wij te horen kregen dat we niet op de natuurlijke manier zwanger kunnen worden.
Dat wanneer dat zou gebeuren het een lot uit de loterij is.

Wat een schok was dat!....we waren er stil van.
Het drong eerst niet tot me door……ik liet het even bezinken en zag toen de hormoonspuiten en

het woord ’ IVF’ al voor mijn ogen dwarrelen. Ja, ik ben een beeld denker.
Dingen die ik eerder als laatste redmiddel zag voor mensen met een kinderwens zijn nu ineens een onderdeel van mijn leven. De ver van mijn bed show is ineens om de hoek!

Is het glas haf vol of half leeg?
Dìt is het traject wat ons te wachten staat. In welke mate weten we nog niet, dat wordt nog bepaald.

De kans op een kindje is voor mijn gevoel ineens een stuk kleiner. Wàt?....mijn gedachten dwalen soms zelfs af naar een lege babykamer en een kinderloos leven. Geen lachende stemmetjes of kriebelende handjes…. Eigenlijk mag ik niet zo van mezelf denken. Dat is de pessimistische gedachtegang. Is het glas half vol of half leeg zegt mijn man dan….

Tja, bij mij is in zulke situaties het glas ook wel eens half leeg……dan zie ik er alleen de negatieve kanten van en voel me intens verdrietig.  Ongrijpbaar is het zowat.
Ik heb mezelf nooit zonder kinderen gezien en heb altijd gedacht en gehoopt dat ik later kinderen zou mogen krijgen.
Nu dat ‘later’ er is ben ik me des te meer bewust van het wonder wat het is om kinderen te mogen krijgen. Want zo zag ik het altijd wel…als mógen krijgen…
Nu is dat ‘mogen’ ineens heel zwaar beladen voor mijn gevoel.

Wat als
Tja en wat als……wat als het niet lukt….
En wat als het wél lukt…..
Die kans is er natuurlijk ook! Dat we met een beetje hulp toch papa en mama mogen worden samen. En natuurlijk zie ik ook die kansen! Alleen worden die nu door de eerste schrik een beetje verdoezeld door het vooruitzicht van ziekenhuisbezoekjes en veel onderzoeken.

Mister Positivo
Gelukkig staat mijn man Mr Positivo altijd naast me en vult het glas weer aan tot halfvol;)
Dus ook ìk heb soms een duwtje in mijn rug nodig om weer verder te kunnen en te durven denken.
Om uit de rampscenario’s te kunnen blijven en positief vooruit te kunnen kijken.

Wàt een geluk heb ik dat ik dit traject met de meest lieve man mag doorlopen die ik me maar kan wensen!
Voor nu wiebel ik nog wat heen en weer met al mijn gedachten en gevoelens.
Tegelijk ben er zeker van dat wij samen dit traject vol goede moed in gaan en dit als team ons sterker maakt wat het resultaat ook zal zijn.
Want de liefde tussen ons…..?die is zo sterk als een rots!

Waarom ik dit deel?
Omdat ik je wil laten zien hoe het is om heen en weer te wiebelen tussen positief en negatief denken. Omdat ik je wil laten zien hoe ik daar mee om ga. Dat er niet alleen verdriet is maar ook heel veel geluk. En dat het fijn is om samen met je partner een sterk team te kunnen zijn.
Wij gaan ervoor!